De afgelopen maanden hadden wij de kans om plekken te bezoeken die je normaal gesproken niet snel bezoekt op de gemiddelde reis om de wereld. Voor Mondiaal FNV en Hivos maakten wij persoonlijke portretten van mensen in India, Bangladesh en Myanmar die zich inzetten voor betere werkomstandigheden en het terugdringen van kinderarbeid.

In dit boek laten we aan de hand van verschillende soorten regels en rek zien hoe je ruimte maakt voor initiatief. Met praktijkvoorbeelden en aandacht voor allerlei beren die je op je weg kunt tegenkomen. Onze ambitie is om zoveel mogelijk mensen te laten ervaren welke rek er in regels zit en is met name gericht op professionals die hier mee te maken hebben.

Ons systeem van regelgeving is nog gebaseerd op de industriële revolutie: we doen zaken met mensen waarvan wij het gezicht of de identiteit niet kennen en als oplossing voor het verloren vertrouwen in elkaar is het vertrouwen geïnstitutionaliseerd en vervangen door een toenemend netwerk van regelgeving, garanties en vangnetten. In de deeleconomie juist een tegenovergestelde beweging. Wat kunnen we daar van leren?

In Cartesius ontstaat een dilemma: tussen de strategische visie op het gebied aan de ene kant, en de regelgeving in de uitvoering aan de andere kant. Enerzijds wil je een gebied laten transformeren, vanuit de kracht van onderop, aan de andere kant moet je als gemeente de regels handhaven. Schijnbare tegengestelde belangen, maar is dat ook zo?

Dé manier om nieuwe wegen te vinden in deze veranderende tijd, is door het zelf anders te gaan doen. Geen grootste meeslepende beslissingen van bovenaf, maar kleine acties maken het verschil. Elke handeling – hoe klein ook – zet iets in beweging.

Er heersen nogal wat misverstanden over de participatiesamenleving: het zou het einde van de verzorgingstaat zijn en zou betekenen dat iedereen gezellig mee doet. Daar is Evelien Tonkens – scheidend hoogleraar Burgerkracht – het niet mee eens. Zij noemt deze en nog drie andere misvattingen in haar afscheidsrede.