Wat kan de gemeente leren van een succesvol bobsleeteam?

Half juli zaten wij als Vriendinnen van Cartesius met de gemeente Utrecht om tafel. Vanuit de Ontwikkelingsvisie Werkspoorkwartier is ruimte geschapen voor creativiteit op het bedrijventerrein, voor experiment en daarin zal de Werkspoorkathedraal één van de publiektrekkende gebouwen worden. Maar, wat doe je als er evenementen worden georganiseerd waarbij alcohol wordt geschonken die inderdaad voor publiek en reuring zorgen? Terwijl dit volgens de regels maar per hoge uitzondering mag?

Er ontstaat een dilemma: tussen de strategische visie op het gebied aan de ene kant, en de regelgeving in de uitvoering aan de andere kant. Enerzijds wil je een gebied laten transformeren, vanuit de kracht van onderop, aan de andere kant moet je als gemeente de regels handhaven. Schijnbare tegengestelde belangen, maar is dat ook zo?

Bij dit soort dilemma’s die wij vaker tegenkomen, moet ik steeds denken aan een bobsleeteam. Eén bobslee, vier personen en één doel: zo snel mogelijk over de finish komen. Maar om dat voor elkaar te krijgen heb je verschillende rollen nodig. Voorop zit de bestuurder, die bepaalt de richting van de bobslee, daarachter de twee duwers, die zorgen bij de start dat de bobslee zoveel mogelijk vaart mee krijgt. En achterin zit misschien wel de belangrijkste: de remmer. Om zo snel mogelijk over de finish te komen, móet je af en toe remmen, om die bocht net even strakker in te kunnen snijden of er niet uit te vliegen.

Mijn idee is dat er in de gemeentelijke organisatie – net als in het bobsleeteam – verschillende rollen vertegenwoordigd zijn. Je hebt mensen die de strategie ontwikkelen, mensen die de regels controleren en handhaven. Maar daarboven hangt een algemeen belang: niet om zo snel mogelijk de streep over te komen, maar om samen te zorgen voor een levendige, veilige en economisch gezonde stad.

Om dat te bereiken heb je al deze rollen nodig, maar dat vraagt wel om niet blind te staren op die rol, maar de blik gefocust te houden op die eindstreep, dat gezamenlijke doel. Maar ook om echt als team te opereren, elkaar te vertrouwen en gezamenlijk te bepalen welke risico’s je wel wilt nemen, en welke absoluut niet. Fouten durven maken, zonder daar iemand op af te rekenen. Het vraagt om samen schaven en finetunen, tot dat die perfecte rit gemaakt kan worden en we uiteindelijk werken aan een echte levendige, veilige en economisch gezonde stad!